ضرورت و کاربرد دوره:
تشخیص در طب سنتی ایرانی بر اساس استفاده از حواس پنج گانه طبیب (بویایی، چشایی، بینایی، شنوایی، و لامسه) صورت می گیرد و شامل شنیدن شرح حال، (دیدن رفتار و چهره بیمار (که اصطلاحا به آن فراست گفته می شود)، اندازه گیری اعضا، لمس کردن اعضای بیمار، گرفتن نبض، بررسی آنچه از بدن بیمار بیرون می آید شامل:: نفث (بزاق و خلط)، خون حاصل از حجامت فصد و عادت ماهیانه، عرق و چرک، رمص (قی چشم)، محتویات بیرون آمده بر اثر قی، قاروره و براز بیمار می شود.
در این میان استفاده از بسودن یا لمس کردن و بطور اختصاصی "نبض" در کنار دیدن و شنیدن، نقش مهمی در تشخیص حالات درونی بدن دارد. ثبت درست نبض، نه تنها به تشخیص بیماری کمک می کند بلکه پیگیری بیمار در ویزیتهای بعدی توسط پزشک بیمار یا پزشکان دیگر را میسر می سازد. نبض یکی از قابلیتهای طب های سنتی است که قابل جایگزینی با دستگاه و برنامه نمی باشد مزیت طب سنتی ایرانی، استفاده از قابلیتهای قابل ثبت در رسیدن به تشخیص و پیگیری درمان است. از طرفی با تجربه ده سال اخیر در یافته ایم که نبض ایرانی، قابلیت وارد شدن به درمان و تشخیص در طب جدید را نیز دارا است. برای مثال تشخیص ضعف در نبض میتواند در مشاوره های بیهوشی و جراحی کمک کننده باشد.
آموزش اصول نبض خوانی جزو دروس اولیه و پایه دانشجویان دوره تخصصی طب سنتی است که به صورت نظری و عملی تدریس می شود. تدریس آن به پزشکان عمومی و سایر تخصص ها که مایل به درمان و تشخیص از طریق طب ایرانی هستند نه تنها سطح طبابت را ارتقا خواهد داد بلکه به تفاهم و تعامل طب سنتی ایرانی با طب مدرن کمک خواهد کرد. خواندن نبض، با یک ذهن ورزیده و تمرین یافته نه تنها زمان بر نیست بلکه با کوتاه کردن مدت زمان تشخیص، در مدیریت زمان در مطبها و درمانگاهها مؤثر خواهد بود.
